بررسی آبسه ای شکمی در بیماران بستری در بیمارستان بوعلی و خاتم الانبیا (ص ) زاهدان از فروردین 1375 لغایت فروردین 1379

آبسه داخل شکمی نوعی عفونت است که توسط میزبان و با یک کپسول فیبروز محدود شده است و به 2 دسته آبسه داخل صفاقی و آبسه های داخل احشایی (کبد، طحال، پانکراس ، کلیه) تقسیم می شوند. در این تحقیق سعی شد میزان فراوانی انواع آبسه های داخل شکمی و تظاهرات بالینی و یافته های آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گیرد لذا پرونده بیماران مبتلا به آبسه های داخل شکمی بستری در بیمارستان های بوعلی و خاتم الانبیا زاهدان در طی فروردین 1375 لغایت فروردین 1379 از بایگانی بیمارستانهای استخراج گردید و جهت پرونده هر بیمار، یک پرسشنامه تکمیل گردید که حاوی مطالبی راجع به نوع آبسه ها و علائم بالینی، علائم کلینیکی و سن بیمار بود. در طی این تحقیق پرونده 105 مورد آبسه شکمی که تشخیص آبسه از طریق سونوگرافی یا لاپاراتومی یا ct-scan قطعی شده بود، بصورت مطالعه توصیفی و گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفت بر اساس این تحقیق، انواع آبسه های داخل شکمی بر حسب شیوع عبارتند از: آبسه های داخل صفاقی (53/3 درصد)، آبسه های کبدی (28/5 درصد) آبسه های کلیه و دور کلیه (14/2 درصد)، آبسه طحال (4/7 درصد) و آبسه پانکراس (1/9 درصد). آبسه های داخل شکمی در هر دو جنس تقریبا یکسان است و میانگین سنی در آبسه های داخل شکمی 35 سال می باشد. شایعترین تظاهرات بالینی عبارتند از: تب (79 درصد)، درد شکم (70 درصد) و کاهش اشتها (46 درصد) در بین یافته های آزمایشگاهی نیز در (42 درصد) موارد wbc<10/000 و در 71 درصد موارد نیز درصدpmn>60 و در 57 درصد موارد نیز esr 20-10 می باشد.